در سالهای اخیر، چندین ترکیب ناخواسته از فرآیندهای صنعتی و همچنین فعالیتهای خانگی باعث افزایش غلظت آلایندههای مختلف در پسابها شده است که به تهدیدی جدی برای محیط زیست تبدیل شده است. در میان انواع فنآوریهای مرسوم تصفیه آب، فرآیند جداسازی غشایی نتایج امیدوارکنندهای در برابر تصفیه یا بازیابی آلایندههای مختلف نشان داده است. چندین مطالعه نشان می دهد که استفاده از غشاهای پلیمری عمدتاً برای تصفیه آب و فاضلاب امیدوارکننده تر هستند. با این حال، محدودیتهایی مانند رسوب زدگی، رشد میکروبی، کاهش شار، پایداری مکانیکی و حرارتی ضعیف، طول عمر کمتر همچنان در این نوع تصفیه وجود دارد. از این رو، غشای نانوکامپوزیت برای برطرف کردن این محدودیتها و افزایش عملکرد و همچنین اثربخشی غشا مورد استفاده قرار گرته اند. غشاهای کامپوزیتی با استفاده از نوع متفاوتی از نانوذرات یعنی TiO2، نقره، Al2O3، Pd، SiO2، Ce و Fe2O3 در گذشته اخیر در زمینه علم غشاء گنجانده شدهاند.
Santanu Sarkar, Sudip Chakraborty, Ground water for Sustainable Development, Volume 12, 2021, 100533
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.