استفاده از فرآیند گیاه پالایی در تصفیه آب و بررسی نحوه عملکرد آن

برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP)، گیاه پالایی را به عنوان “استفاده کارآمد از گیاهان برای حذف، سم زدایی یا غیرفعال کردن (تثبیت کردن) آلاینده های محیطی” تعریف کرده است. گیاه پالایی یک تکنیک سازگار با محیط زیست و سودمند برای پاک کردن محیط های آلوده است. مکانیسم گیاه پالایی شامل جذب آلاینده ها از طریق ریشه، تجمع در بافت های گیاه، تجزیه و تبدیل آلاینده ها به فرم های بی ضرر یا کم ضرر برای محیط زیست است. تکنیک های گیاه پالایی مختلف، به طور گسترده در سراسر جهان توسط کاربران مورد استفاده و بحث قرار گرفته است.

از این روش به طور موثر در تصفیه و رفع آلودگی آب استفاده می شود و مورد توجه جدی دانشمندان می باشد. اما تاریخچه استفاده از گیاهان در تصفیه فاضلاب به حدود 300 سال پیش برمیگردد.گونه‌های مختلفی از گیاهان آبزی از خانواده های Ranunculaceae، Lemnaceae، Cyperaceae، Haloragaceae، Hydrocharitaceae، Potamogetonaceae، Typhaceae، Najadaceae، Pontederiaceae، Juncaceae  و Zosterophyllaceae  در جمع‌آوری آلاینده‌های معدنی و آلی از آب‌ها از طریق کاربردهای هیدروپونیک (رشد گیاه بدون خاک با تغذیه توسط مواد معدنی) یا مزرعه‌ای تأیید و شناسایی شده‌اند. تکنیک گیاه پالایی ابزار موثری برای کاهش آلودگی های متفاوت در محیط های آبی است. در این تکنیک اولین گام شناسایی و غربال گیاهان است که کارایی زیادی در تجمع مواد مغذی محلول، فلزات و سایر آلاینده‌ها نشان می دهند.برای تکنیک گیاه پالایی، انتخاب گیاهان باید رشد سریع داشته باشد و به راحتی قابل نگهداری و برداشت باشد. سایر فرآیندهای بیولوژیکی گیاهان مانند رشد و نمو و فتوسنتز از عوامل حیاتی برای پایداری یک سیستم آبی کارآمد هستند. موفقیت یک سیستم گیاه پالایی به عوامل مرتبط با شدت آلودگی نیز بستگی دارد.